Skip to main content

Uit de parochie - De diakens

In mei bidden we voor de diakens,
Niet lang geleden heb ik een e-mail ontvangen dat me aan het denken gezet heeft over mijn huidige situatie, het feit dat ik diaken ben. Een transeunt diaken is iemand die zich voorbereidt op het priesterschap. Maar ik realiseer me dat de Heer ervoor heeft gezorgd dat ik langer diaken zal zijn, dan gepland was, (vanwege de coronapandemie die we doormaken) om me te leren wat het werkelijk betekent, diaken te zijn; Dienstbaar zijn. In de kerk is dienstbaarheid altijd aanwezig. Onze identiteit is om anderen te dienen. Vanaf nu wordt het diaconaat (dienstbaar opstellen) een van de leidraden van mijn toekomstige priesterschap. De mensen dienen door onder hen te zijn.

Dienstbaarheid in de kerk is een heel belangrijke pijler. Velen van ons zijn geroepen voor een specifieke taak in de kerk. Sommigen als priester of religieus, anderen als nonnen en natuurlijk als permanent diaken. Onder de leken (niet gewijde personen) die ongetwijfeld ook hun best doen in dienst van de kerk, vinden we de vele vrijwilligers die de kerk in stand houden. Zonder hen zouden onze kerken en ontmoetingsplaatsen niet hetzelfde zijn. Hoe anders zou de kerk zijn als de koster niet alles zorgvuldig voor de H. Mis voorbereidde. De bloemencirkel, het koor, de koffiekring ... zij en vele andere vrijwilligers zijn heel belangrijk om de parochie levend te houden.

Vandaag wil ik jullie uitnodigen om na te denken over een heel bijzondere dienst in de kerk, het diaconaat. Zonder diepe redeneringen of moeilijke boeken te lezen, wil ik jullie graag in contact brengen met twee heel bijzondere mensen. Onze paus Franciscus en onze dierbare diaken Jules Post.
Onze Paus Franciscus nodigt ons uit om elke maand te bidden voor een bijzondere intentie. In de maand mei zijn de diakens aan de beurt. Hij zei: “Laten we bidden dat de diakens, trouw aan de dienst van het woord en aan de armen, een leven gevend teken zijn voor de hele Kerk”.

Ik nodig je uit om aan de boodschap van de Paus alle aandacht te geven. Door op de volgende link te klikken krijg je toegang tot een korte video: https://youtu.be/Kny2kNJUOJ8. (bron: https://thepopevideo.org).
Ook in onze Regio West-Friesland Zuid Oost hoef je niet ver te zoeken om een diaken te vinden. Onder ons is een actieve persoon, die altijd beschikbaar is en bezig met allerlei situaties. Hij is al een geruime tijd werkzaam in onze parochies om God en de Kerk te dienen. Daarom wil ik jullie voorstellen aan een heel bijzondere persoon, die het aandurft om over zijn, diaken zijn te vertellen.

Jules, vertel eens wat over jezelf.
Ik ben geboren op 5 januari 1958 in Grootebroek.
Sinds 1984 ben ik getrouwd met Wilma en ik heb twee zoons, Maurits en Melchior.
Van 1983 tot 1992 heb ik godsdienst en maatschappijleer gegeven aan scholengemeenschap de Hoeksteen in Grootebroek. Daarna heb ik 23 jaar als aalmoezenier bij de krijgsmacht gewerkt. Toen ik 57 werd was ik te oud voor de krijgsmacht. Ik ben toen als diaken in de Laurentius- en de Lucasparochie gaan werken. Later kwamen daar de andere parochies van de regio bij.

Heb je er altijd naar verlangd om diaken te worden?
Van jongs af aan ben ik in aanraking geweest met religieuzen. Ik had een ‘heeroom’ en een ‘tante zuster’. In de Johannes de Doperparochie in Grootebroek werkten twee enthousiaste kapelaans die mij erg aanspraken: Lex Koot en Ben Smit. Zij hebben het zaadje geplant. Veel later kwam ik bij toeval in contact met hoofdvlootaalmoezenier monseigneur Kuttschrütter. Nadat hij een avond met me had gepraat vond hij dat ik maar moest solliciteren als aalmoezenier bij de Koninklijke Marine. Later heeft hij me gestimuleerd om diaken te worden.

Waar (in welke situatie van je leven) heeft de Heer je geroepen om hem te volgen?
Er is geen concrete situatie in mijn leven aan te wijzen waarin de Heer mij geroepen heeft.
Ik heb mij van kinds af aan aangetrokken gevoeld tot het werken in de kerk.
Toen ik theologie studeerde aan de KTHA begon ik me steeds meer te interesseren voor het leven van Jezus en voor de mensen die samen kerk willen zijn.

Wat betekent het voor jou om diaken te zijn?
Het ambt van diaken heeft voor mij twee poten:
a) De liturgie het is de taak van de diaken om de priester te helpen bij het vieren van de Eucharistie en om aan verkondiging te doen. In mijn jaren als vlootaalmoezenier echter waren er op zee geen priesters. Ik heb toen allerlei andere mooie manieren van vieren geleerd.  Ik was als geestelijk verzorger verantwoordelijk voor alle mensen op mijn schip. Sommigen waren Protestant anderen Moslim of Hindoe en velen hoorden niet tot een religieuze stroming. En toch was het goed mogelijk om samen te vieren. Als je met zijn allen een half jaar of meer van huis bent en je bent van elkaar afhankelijk voor je veiligheid dan schept dat een band.
b) het dienstbaar zijn aan mensen die je nodig hebben.  In mijn geval zijn dit vooral militairen geweest die op een missie werden gestuurd. Voor mij was het niet belangrijk of militairen gelovig waren of niet. God vindt alle mensen belangrijk en ik ben het helemaal met hem eens. In de parochies waar ik nu werk voel ik een speciale band met mensen die het allemaal niet zo precies weten, die zoekend zijn.

Hoe neemt je gezin deel aan je diaconaat?
Mijn gezin heeft veel te lijden gehad onder mijn diaconaat.
Ik heb bijvoorbeeld mijn kinderen na hun geboorte niet meegemaakt omdat ik op zee zat. Mijn vrouw heeft veel in de opvoeding alleen moeten doen. En nog steeds ben ik heel vaak  ’s avonds niet thuis. Als we samen iets hebben afgesproken gaat dat vaak niet door omdat er ineens een uitvaart tussen komt of dat er vraag is naar een ziekenzegening of iets dergelijks. Als mijn vrouw en mijn kinderen me daar niet in gesteund hadden was er van mijn diaconaat niet veel terecht gekomen.

Ben je blij om in deze regio te werken? Waarom?
Ik ben zeker blij dat ik in deze regio werk. Ik ga elke dag met plezier de Afsluitdijk over om naar Westfriesland te gaan.
Ik heb groot respect voor wat de parochianen allemaal voor elkaar krijgen. Ze zorgen er niet alleen voor dat er zes kerkgebouwen in stand blijven, maar doen ook heel veel vrijwilligerswerk op het gebied van doop voorbereiding, eerste communie, ziekenbezoek en zorg voor nabestaanden. Uiteindelijk zijn het de parochianen die hun eigen parochie dragen. Het pastoresteam van de regio maakt me ook blij. We werken goed met elkaar samen ondanks dat we allemaal verschillend zijn, we gunnen elkaar het een en ander en we respecteren elkaar. Bovendien wordt er ook nog gelachen tijdens de vergaderingen.

Wat helpt je iedere dag om je werk door te zetten? Waar haal je je kracht vandaan?
Mijn vrouw helpt me om iedere dag mijn werk voort te zetten. Als zij er niet zou zijn, zou het allemaal niet lukken. In de tweede plaats word ik geïnspireerd door de vieringen en door het gebed en in de derde plaats word ik geïnspireerd door de parochianen. Ik krijg er energie van als ik merk dat zij goed voor hun naasten zorgen. Ik kan er soms een voorbeeld aan nemen.

Na deze verdieping in het leven van zo een groot dienaar, ik dank jullie voor jullie aandacht en ik verwacht dat jullie voor ons blijven bidden opdat we onze taak in de kerk mogen vervullen.
Tot een volgende gelegenheid.
De Vrede van Christus zij met jullie.

Javier