Beste medeparochianen,
Terwijl ik dit stukje schrijf, zijn de vakanties in volle gang. Qua vergaderingen en overleg is het rustig. De vieringen in de regio gaan gelukkig door. Ook als wij met vakantie gaan, gaat de kerk nooit op vakantie. Wij hebben vakantie nodig, om ons lichaam en ons hoofd uit te laten rusten na een drukke tijd.

Ooit eens waren de Westfriezen een vroom volk. Dat begon al met het vereren van de oude Germaanse Goden. Er waren diverse dichte bospartijen waaronder een heilige boom recht gesproken werd, geschillen over landbezit uitgesproken en criminele daden werden bestraft. Namen als Nibbixwoud en Oostwoud herinneren hier nog aan. Door de vondst van een kano uit pakweg 3000 jaar voor Christus weten we dat er toen dus al bewoners waren op dit kleine stukje planeet Aarde. Uit de Steentijd hebben we zelfs een “eigen Adam en Eva”: Cees van Hoogwoud en ut Woiffie van Sijbekarspel.

Als u dit stukje leest, zijn de olympische spelen van Parijs 2024 net voorbij. Dan hebben alle sportliefhebbers mooie herinneringen aan de spelen en de (hopelijk) vele medailles van Nederlandse atleten. De oplettende kijker zal echter ook de herinnering bewaren van enkele momenten van de openingsceremonie.

Het stond op veel media wereldwijd. Ik heb het zelfs vanuit mijn vakantieoord in Italië en passant gezien. De scene van het Laatste Avondmaal uitgebeeld door onder meer dragqueens, trans-modellen en een half naakte zanger. Dat heeft heel wat stof doen opwaaien hier en daar in de wereld, en terecht, vind ik. Je vraagt je af: wat heeft dat te maken met de olympische spelen?

Hebt u ook zo’n moeite om echt te kunnen ontspannen in de vakantie?
Om even aan helemaal niets te hoeven denken zodat je tot je zelf kan komen, je zorgen achter je kan laten en kan genieten van het moment?

De grootste oorzaak van het gebrek aan ontspanning is bijna altijd de mobile telefoon. Je houdt via WhatsApp, Insta en Facebook iedere minuut contact met thuis en alle ellende uit de hele wereld blijft via de telefoon continue binnenstromen. Kom dan maar eens echt tot rust!