We zijn op weg gegaan in de veertigdagentijd, op weg naar Pasen, de verrijzenis van de Heer. Jezus wordt door de Geest die hij bij zijn doop had ontvangen, richting de woestijn geleid om beproevingen te ondergaan.  Jezus zal als mens onder mensen ook ervaren wat beproevingen kunnen doen. In de woestijn wordt hij veertigdagen op de proef gesteld door Satan en zijn wilde dieren.

Die wilde dieren ervaren wij ook in ons leven, ook in deze tijd, met de chaos in de wereld. Maar er zijn meer wilde dieren, bijv. het materialisme, we streven er toch naar om in ons leven veel stoffelijke zaken te hebben. Merkkleding, iets duurdere auto dan de vorige, en vult u zelf maar in. Ook een wild dier is in mijn ogen ons geduld in de relaties, als er een kleine hobbel optreedt is het de verbinding verbreken.

De veertig dagen tijd of vastentijd is begonnen. Laten we eens bij gelovige moslims kijken die de Ramadan hebben en dat is een echte vastenperiode.

Wat zijn onze voornemens, hebben we die??
Misschien is het tijd om ons meer te verdiepen in geestelijke zaken. Vroeger in de vroege kerk werd de veertig dagen gebruikt voor toekomstige gelovigen. Mensen die met Pasen gedoopt wilde worden onderging een langdurige catechese, opleiding met als hoogtepunt van de opleiding de veertig dagen naar Pasen.

Dat gaat tegenwoordig sneller want we worden op zeer jonge leeftijd gedoopt en dan is het de bedoeling dat onze ouders samen met de peter en meter onze geestelijke opvoeding verzorgen. Dat is vaak ook lastig omdat op het moment van dopen de ouders eigenlijk al de kerk verlaten hebben.

Maar misschien hebben we houvast aan de eerste lezing van de eerste zondag  “ik zet mijn boog in de wolken. Die zal het teken zijn van mijn verbond tussen Mij en de aarde” God zegt tegen ons in die lezing dat Hij zijn boog in de wolken zal plaatsen en die boog is het beeld van de regenboog.  Dat natuurverschijnsel heeft ons van jongs af geïmponeerd. Want die natuurpracht verbindt twee punten met elkaar die immens ver ut elkaar liggen en de hoofdprijs ligt bij die uiteinden, een pot goud. Maar die boog in de eerste lezing illustreert het verbond dat God vanaf het begin steeds met ons heeft. Ook wanneer wij even de andere kant opkijken God blijft trouw aan zijn verbond.  Die trouw vinden we ook bij Jezus, want Hij overwint satan want niets zal lukken. Jezus trouw aan zijn leven van verkondiging is onaantastbaar. En dan ben ik weer terug bij ons, hoe gaan wij om met alle die wilde dieren die ons belagen zijn we bereid om de Heer in de komende veertig dagen te zoeken. En onze weg te veranderen en terugkeren naar de weg van de Heer.

Ik wil u meenemen naar een ervaring die ik jaren geleden heb meegemaakt. Ik was in mijn vorige leven op een congres over het betalingsverkeer in Lissabon en mijn Portugese collega zei tegen mij, Morgen wil ik naar de sloppenwijken gaan om dat met eigen ogen te zien, heb je zin om mee te gaan.  Wij gingen op stap en werden toevallig opgevangen door oudere dame die bereid was om ons rond te leiden. Wij kregen een uitvoerige rondleiding en alle misère werd ons getoond en dus zei ik op een gegeven moment “Wat een ellende” De oude vrouw bleef staan en keek mij aan. Zei mij in gebrekkig Engels “helemaal geen ellende, elke morgen word ik wakker en kijk naar de blauwe lucht en dank de goede God dat ik er ben”. Broeders en zusters die tevredenheid van haar met haar leven en haar dankbaarheid maakt diepe indruk op mij. En ik denk dat wij ons leven wat meer dankbaar en tevreden moeten zijn en tegen de goede God. Goede God ik ben eigenlijk zeer ondankbaar, vergeef het me en help mij terug te keren naar u. Laten we dan met dat bewustzijn ons omkeren en gaan geloven in de blijde boodschap en gaan geloven dat wij samen hier een klein beetje het Rijk van Gods kunnen creëren.
Want wat Jezus ons meegeeft is waar Het Rijk kan zeer nabij zijn.  Dus laten we in onszelf keren en te rade gaan. Wat voelen we? Welke beproeving speelt mij parten. Kan ik er iets aan doen? Voelen wij ons misschien tekort gedaan? Of voelen we ook blijdschap om de lichtpuntjes in ons leven. Blijdschap omdat we weten dat ook deze grote ramp weer een keer voorbij zal gaan. Blijdschap misschien omdat we de moed hebben om in de spiegel te kijken en niet blijven liggen wanneer we gevallen zijn, maar opstaan en verdergaan.  Want misschien vraagt Jezus wel echt aan ons om ons minder materialistisch op te stel en ruimte creëren in ons hart voor Hem en ons meer te richten op onze naasten.

Kapelaan Wim Zürlohe februari 2024