Als u dit stukje leest, zijn de olympische spelen van Parijs 2024 net voorbij. Dan hebben alle sportliefhebbers mooie herinneringen aan de spelen en de (hopelijk) vele medailles van Nederlandse atleten. De oplettende kijker zal echter ook de herinnering bewaren van enkele momenten van de openingsceremonie.

Het stond op veel media wereldwijd. Ik heb het zelfs vanuit mijn vakantieoord in Italië en passant gezien. De scene van het Laatste Avondmaal uitgebeeld door onder meer dragqueens, trans-modellen en een half naakte zanger. Dat heeft heel wat stof doen opwaaien hier en daar in de wereld, en terecht, vind ik. Je vraagt je af: wat heeft dat te maken met de olympische spelen?

Volgens de organisatie was het een parodie op de bekende muurschildering van Leonardo da Vinci met Jezus en de Twaalf Apostelen. De bedoeling was absoluut niet iemand te beledigen maar “inclusiviteit” nastreven, want mensen moeten vrij zijn om lief te hebben, hoe ze willen, wie ze willen, gelovigen en niet gelovigen, aldus de organisatie.

De Franse bisschoppen hebben meteen stellig geprotesteerd. Vele gelovigen wereldwijd hebben hun afschuw voor deze vertoning geuit. Zelfs een land als Iran, waar christenen en minderheid zijn en de vrijheid van meningsuiting niet per se op de eerste plaats staat, heeft de boutade veroordeeld, want voor moslims is Jezus een profeet.

Was het nodig met het christendom te spotten om inclusiviteit na te streven? Waarom zou men de godsdienstige gevoelens van zo veel mensen willens en wetens wereldwijd in een live uitzending kwetsen? Het is mijns inziens een lafhartige actie van wanhopige mensen. Lafhartig omdat men alleen met christenen spot, niet met andere religies. En de wanhoop blijkt uit het feit dat men tekeer gaat tegen zijn eigen identiteit en cultuur.

Iemand zal zeggen: het is een minderheid die dit uitvoert, de meerderheid van de mensen denkt daar anders over. Akkoord, maar het is een feit dat die minderheid carte blanche krijgt om het gevoel van miljoenen christenen die ook wel eens naar de olympische spelen kijken met voeten te treden.

Christenen werden in de oudheid regelmatig, soms hard, vervolgd. Ik vrees dat die tijden wel weer eens terug kunnen komen. Dat is ook door de Heer voorspeld: zijn volgelingen zullen het niet makkelijk krijgen in deze wereld. Maar God zal daar zeker een bedoeling mee hebben en ons helpen veilig door de stormen heen te laveren.

In ieder geval, deze keer geen medaille voor de openingsceremonie van de Franse olympische spelen, geen plek op het podium voor de organisatoren van dit spektakel.

Een gezegende tijd toegewenst!

Pastoor Samuel